چطور نفوذ آب هسته سیاره را تغییر میدهد؟
تاریخ انتشار: ۱ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۴۱۶۱۶
آب از سطح زمین میتواند راه خود را به اعماق سیاره بیابد و تحقیقات جدید توضیح میدهد که چگونه بیرونیترین ناحیه هسته، مایع فلزی درون را تغییر میدهد. این یافته میتواند وجود لایه نازکی از مواد در داخل سیاره را توضیح دهد که برای چندین دهه زمینشناسان را حیرتزده کرده است.
پوسته زمین از صفحات تکتونیکی تشکیل شده که زیر یکدیگر میلغزند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دان شیم، دانشمند علم مواد از دانشگاه ایالتی آریزونا میگوید: سالها این باور وجود داشت که تبادل مواد بین هسته و گوشته زمین کم است. با این حال، آزمایشهای تحت فشار بالای اخیر، داستان متفاوتی را نشان میدهد. ما دریافتیم که وقتی آب به مرز هسته و گوشته میرسد، با سیلیکون موجود در هسته واکنش میدهد و در اثر این واکنش سیلیس تشکیل میشود.
ترکیب هسته بیرونی آهن و نیکل، نقش مهمی در تولید میدان مغناطیسی زمین دارد که از حیات روی این سیاره، در برابر بادها و تشعشعات خورشیدی محافظت میکند؛ بنابراین مهم است که بدانیم درون زمین چگونه کار میکند و در طول زمان چگونه تکامل یافته است.
اطلاعات زیادی در مورد تبادلات شیمیایی در هسته زمین در دست نیست. دههها پیش، محققانی که امواج لرزهای را ثبت میکردند، متوجه وجود لایه نازک با ضخامت بیش از چند صد کیلومتر شدند، اما تاکنون هیچکس درباره منشاء این لایه که به نانای پرایم (E prime) شناخته میشود، چیست.
این تیم در مقاله خود مینویسد: «پیشنهاد ما این است که این تبادل شیمیایی بین هسته و گوشته در طول میلیاردها سال انتقال آب به اعماق، ممکن است به شکلگیری لایه اولیه E اولیه کمک کرده باشد. زلزلهشناسان برخی ویژگیهای عجیب را ثبت کردند که نشان میدهد این لایه فلزی مایع تغییر یافته چگالی کمتر و سرعت لرزهای کمتری دارد. این تفاوتهای چگالی به دلیل غلظتهای مختلف عناصر سبک، مانند هیدروژن یا سیلیکون در نظر گرفته میشود.
این تیم از سلولهای سندان الماس گرمشده با لیزر، برای تقلید شرایط فشار و دما در مرز هسته و گوشته استفاده کردند. آنها نشان دادند آبی که به درون هسته زمین فرورانش میشود، میتواند با مواد موجود در آنجا واکنش شیمیایی بدهد تا هسته بیرونی را به یک غشای غنی از هیدروژن تبدیل و کریستالهای سیلیکا را که بالا میآیند و به گوشته میپیوندند، پراکنده کند.
لایهای از مواد غنی از هیدروژن و مواد فقیر از سیلیکون که در بالای هسته تشکیل میشود، چگالی کمتر و سرعت کمتری دارد که با مشاهدات امواج لرزهای مطابقت دارد. غشای تغییریافته هسته ممکن است به نوبه خود تاثیر قابل توجهی بر چرخه آب عمیق داشته باشد، و تیم میگوید نتایج آنها نشان میدهد که چرخه آب سیاره پیچیدهتر از آن چیزی است که فکر میکردیم.
این مطالعه در مجله «Nature Geoscience» منتشر شده است.
منبع: همشهری آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: کره زمین نفوذ آب منظومه شمسی هسته و گوشته
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۴۱۶۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف گاز متان در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، ناسا گازی را در مریخ شناسایی کرده که توسط موجودات زنده روی زمین تولید میشود و با این کشف، دانشمندان درباره ذخایر پنهانی سیاره گیج شدهاند.
مریخ نورد کنجکاوی ناسا بارها متان را در مریخ، به ویژه در نزدیکی محل فرود آن در داخل دهانه گیل با عرض ۹۶ مایل (۱۵۴ کیلومتر) شناسایی کرده است.
بنابر دادههای به دست آمده، متان در مریخ رفتار نامنظمی دارد. فقط در شب یافت میشود و به صورت فصلی در نوسان است و به طور غیرمنتظرهای به سطوح ۴۰ برابر بیشتر از حد معمول افزایش مییابد.
نکته قابل توجه دیگر این است که متان به مقدار قابل توجهی در جو مریخ وجود ندارد و در سایر مناطق سیاره سرخ در نزدیکی سطح نیز رصد نشده است.
گروهی از محققان ناسا به رهبری الکساندر پاولوف، دانشمند حوزه سیارهشناسی میگویند، احتمالا متان زیر نمک جامد قرار دارد و تنها زمانی از آن خارج شود که دما در مریخ افزایش یابد، بدین شکل که دمای زیاد در طول روز پوسته را تضعیف میکند و به آزادسازی این گاز منجر میشود، امکان دیگری که در نظر گرفته میشود این است که وزن سنگین مریخنورد کنجکاوی هنگام حرکت آن بر روی سطح پوسته را میشکند و به متان اجازه انتشار میدهد.
تا کنون تشخیص متان در جوی مریخ موضوع حیاتی برای دانشمندان و محققان بوده است، چراکه وجود این گاز ممکن است نشاندهنده وجود فعالیت موجودات زنده بر روی سیاره باشد، اما به نظر میرسد که این نوع از گاز که توسط کنجکاوی شناسایی شده نشان فعالیت موجودات زنده نیست و احتمالاً از فعالیتهایی نظیر تجزیه آلی مواد زیرسطحی برمیآید. به عبارت دیگر، ممکن است مریخنورد کنجکاوی در حقیقت برخورد متان را از زیرسطح مریخ شناسایی کرده باشد.
این یافتههای جدید میتواند به دانشمندان کمک کند تا بهتر درک کنند که متان در مریخ از کجا میآید و چگونه تولید میشود؛ این موضوع میتواند به بررسی ماهوارهها و نهادهای دیگر برای تحقیقات آینده درباره این سیاره بیانجامد.
انتهای پیام/